Poznajemy "swoje"

"Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wecie co posiadacie" - te słowa Stanisława Jachowicza przyświecały nam w ten długi weekend majowy (poza chwilami spędzonymi na pracy i odpoczynku na naszej działce:). Postanowiliśmy poznać lepiej naszą piękną Lubelszczyznę. Zawsze lubiliśmy odwiedzać różne ciekawe miejsca, także w naszym województwie, ale zostało ich jeszcze bardzo dużo do poznania i obejrzenia. Dodatkową motywacją jest chęć zdobycia Odznaki Krajoznawczej Regionu Lubelskiego - Wędrowiec (na początek brązowej).
Pierwszym miejscem, jakie odwiedziliśmy w czasie ostatnich dni są ruiny zamku w Krupem, znajdujące się przy rozlewisku rzeki Wieprz.

W miejscu tym, w XV wieku niewielki zamek wzniósł Jerzy Krupski (Krupa) herbu Korczak.

Zasłynął on ratując przyszłego króla Polski Jana Olbrachta w bitwie pod Koszycami w 1491 roku, podając mu konia w czasie odwrotu.

Rozbudowy i przebudowy zamku dokonał wiek później Paweł Orzechowski herbu Rogala.

Trudno dziś wyobrazić sobie ów zamek z ozdobnymi ogrodami w czasach największej jego świetności, a był niewątpliwie wyjątkowo piękny, co pokazują poniższe ryciny:

W 1656 roku zamek został zajęty przez króla szwedzkiego Karola Gustawa, a następnie zniszczony. Potem częściowo odbudowany, posiadał wielu właścicieli. W XIX wieku uległ częściowej rozbiórce, a dodatkowych zniszczeń dokonały działania wojenne.

Z zamkiem wiąże się też legenda (te lubię najbardziej:), która mówi, że kiedy ścielą się wieczorne mgły znad jeziora, wyłania się z nich postać w kontuszu, która krąży wokół zamku. Strzeże ona, według jednej wersji wielkich skarbów ukrytych po dziś dzień w zamku, według innej spokoju i porządku w nim.