Jaskinia Pál-völgyi

Obiecałam relację z "węgierskich wakacji", więc dziś pokażę wyjątkowe miejsce, które odwiedziliśmy w Budapeszcie. Jest to jaskinia Pál-völgyi - najdłuższa jaskinia na Węgrzech. Łączna długość jej korytarzy wynosi 30 km. Do zwiedzania udostępniony jest fragment, który wraz z bardzo ciekawie opowiadającym przewodnikiem, penetrowaliśmy ok. 50 min. Temperatura 10 stopni C, panująca w jaskini dała wytchnienie od upału na zewnątrz. Trasa prowadziła niekiedy bardzo wąskimi korytarzami, trzeba było się także wspiąć po prawie pionowej, 7-metrowej drabinie. Zapraszam więc na spacer po tej bogatej w przepiękne formy i nacieki skalne jaskini.

A teraz pokażę jak nasz Frycuś próbuje przetrwać upały:

A na koniec bardzo dobra wiadomość - od wczorajszego wieczoru, drugi kotek Edi jest w domu! Wiele osób nam pomagało, dzwoniło z informacjami, wspierało i pocieszało (także Wy na moim blogu) - za to serdecznie dziękuję. Ostatecznie dzięki Pani z fundacji Felis udało się kotka złapać. Teraz zaczynamy proces socjalizacji, Frycek bardzo się angażuje. Mam nadzieję, że teraz będzie już tylko dobrze. Chciałam Wam przedstawić naszego Ediego, niestety mam tylko niewyraźne zdjęcia zrobione telefonem. 

Życzę miłego dnia!!!

W kratkę

Długo się nie odzywałam, bo koniec roku szkolnego dla nauczyciela wymagający, a potem trzy tygodnie półkolonii - też bardzo wymagające, ale jednocześnie ciekawe i wzbogacające doświadczenie. A potem tygodniowy wyjazd - cudowny wypoczynek w Budapeszcie z wypadem nad Balaton - o tym na pewno napiszę. Po powrocie adoptowaliśmy drugiego kotka, półdzikiego, po wielu przejściach. Nasz Frycek z miejsca go zaakceptował. Niestety nocą koteczek zrobił dziurę w ratanowej macie na balkonie, pod metalową siatką zabezpieczającą i wyskoczył z balkonu (1 piętro). Od tej pory przeszukujemy osiedlowe krzaki i zaułki, penetrujemy piwnice, rozwieszamy ogłoszenia, zamieszczamy wiadomości o zaginięciu w sieci, rozstawiamy miseczki z karmą i wodą po całym naszym osiedlu i sąsiednich. Na razie bez pozytywnych skutków, ale się nie poddajemy i wierzymy, że odnajdziemy koteczka.
Na osłodę mamy mruczenia, obcierania, przytulania i miałkolenie naszego kochanego Fryculka.

W kwestii robótkowej niewiele się dzieje, przez ostatnie miesiące najchętniej zajmowałam się decu (pokażę przy najbliższej okazji). A ostatnio, dla zajęcia głowy czymś innym wykonałam hafcik i karteczkę w ramach zabawy blogowej u Ani - Kartki przez cały rok. Na miesiace wakacyjne przewidziany został lift takich karteczek:

Ja wybrałam karteczkę wykonana przez Hubkę:

oto moja wersja:

Trzymajcie kciuki za moje poszukiwania.

Poznajemy "swoje"

"Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wecie co posiadacie" - te słowa Stanisława Jachowicza przyświecały nam w ten długi weekend majowy (poza chwilami spędzonymi na pracy i odpoczynku na naszej działce:). Postanowiliśmy poznać lepiej naszą piękną Lubelszczyznę. Zawsze lubiliśmy odwiedzać różne ciekawe miejsca, także w naszym województwie, ale zostało ich jeszcze bardzo dużo do poznania i obejrzenia. Dodatkową motywacją jest chęć zdobycia Odznaki Krajoznawczej Regionu Lubelskiego - Wędrowiec (na początek brązowej).
Pierwszym miejscem, jakie odwiedziliśmy w czasie ostatnich dni są ruiny zamku w Krupem, znajdujące się przy rozlewisku rzeki Wieprz.

W miejscu tym, w XV wieku niewielki zamek wzniósł Jerzy Krupski (Krupa) herbu Korczak.

Zasłynął on ratując przyszłego króla Polski Jana Olbrachta w bitwie pod Koszycami w 1491 roku, podając mu konia w czasie odwrotu.

Rozbudowy i przebudowy zamku dokonał wiek później Paweł Orzechowski herbu Rogala.

Trudno dziś wyobrazić sobie ów zamek z ozdobnymi ogrodami w czasach największej jego świetności, a był niewątpliwie wyjątkowo piękny, co pokazują poniższe ryciny:

W 1656 roku zamek został zajęty przez króla szwedzkiego Karola Gustawa, a następnie zniszczony. Potem częściowo odbudowany, posiadał wielu właścicieli. W XIX wieku uległ częściowej rozbiórce, a dodatkowych zniszczeń dokonały działania wojenne.

Z zamkiem wiąże się też legenda (te lubię najbardziej:), która mówi, że kiedy ścielą się wieczorne mgły znad jeziora, wyłania się z nich postać w kontuszu, która krąży wokół zamku. Strzeże ona, według jednej wersji wielkich skarbów ukrytych po dziś dzień w zamku, według innej spokoju i porządku w nim.

Kwiecień na działce

Tegoroczny kwiecień prawdziwie dopieścił nas pogodą. Każdą wolną chwilę spędzałam na działce. Mimo sporej ilości pracy, jak to na wiosnę, czerpałam wielką radość i energię z kwietniowego słoneczka i takich oto widoków: