Niesamowity weekend

Ostatni weekend spędziłam w przemiłym towarzystwie, pracowicie i interesująco. A wszystko to dzięki mojemu gosciowi, który przybył do mnie z Krakowa:) Tym gosciem była Kinga:) Podobnie jak Ona (o czym wspomina na blogu), tak i ja byłam ciekawa jak to będzie, czy znajdziemy wspólne tematy, choć o takie przy wspólnych zainteresowaniach nietrudno:) Okazało się jednak, że tych tematów jest znacznie więcej i zdecydowanie nie wyczerpałsymy ich w ciągu niecałych dwóch dni:) Kinga w ogóle okazała się miłą, sympatyczną, ciepłą, kontaktową osobą:) Od wejscia do domu podbiła serce mojego Kajtusia i nawet mój pies od razu ją zaakceptował (co nie jest częste).

Kinga przywiozła ze sobą torbę prezentów dla nas (jak Sw. Mikołaj:)



To nie wszystko, bo częć została już spożytkowana.

Chcę tu szczególnie pochwalić się i wyeksponować rzeczy wykonane własnoręcznie przez Kingę, a są to przecudne podkładki z frywolitkowym motywem:
Przymierzałam je już na różne sposoby i stwierdziłam, że najpiękniej komponują się z tym babcinym obrusem:)




Wspomnę też o ciekawym rozwiązaniu, jakie zastosowała Kinga, a którego ja nie znałam - podkładki od spodniej strony są podszyte specjalną gumowaną materią, która zapobiega ich sciaganiu się - sprawdza się to rewelacyjnie.



Dodam jeszcze, że zdjęcia nie oddają urody i wdzięku tych podkładek.

Kolejnym pięknym, własnoręcznie wykonanym prezentem są kolczyki dla mojej córki Dianki:



Chyba nie muszę dodawać, że wciąż któras para jest w użyciu:)

Spotkałsymy się z Kingą w celu realizacji pewnego tajnego (na razie) projektu. Jestem bardzo zadowolona także z tego, że ów projekt udało się w tak krótkim czasie doprowadzić prawie do końca. Mam też nadzieję, że udało mi się przekazać Kindze kilka praktycznych rad i wskazówek, co wkrótce da wyraz w jej nowych pracach;)
Niewątpliwym minusem naszego spotkania był krótki czas, który trzeba było spożytkować w konkretnym celu. Żałuję też, że nie mogłam Kindze pokazać Lublina i mojej działki, która teraz jest zalana:((( Ale ku temu, mam nadzieję, jeszcze nadarzy się okazja.

A oto pamiatkowe zdjęcie, choć jak sie okazało, obie nie lubimy być focone: