Święta Eulalia

12 lutego przypada dzień świętej Eulalii. W Polsce ta Święta jest prawie nieznana. Jest patronką Barcelony i barcelońskiej katedry, przewoźników, żeglarzy, marynarzy. Wzywana jest też w czasie suszy i w zagrożeniu poronieniem. 12 lutego w Barcelonie rozpoczynają się obchody święta Eulalii, które trwają cały tydzień.
Eulalia urodziła się w Barcelonie ok. 290 roku,  w bardzo pobożnej, szlacheckiej rodzinie. Pomagała rodzicom w gospodarstwie, szczególnie lubiła zajmować się stadkiem gęsi. W tym czasie władze rzymskie wciąż jeszcze krwawo prześladowały chrześcijan. Eulalia słysząc o męczennikach za wiarę modliła się gorąco, aby Bóg wystawił ją na próbę męstwa wiary. Gdy miała niespełna 14 lat do Barcelony przybył nowy rządca - Dacyan, okrutny prześladowca chrześcijan. Jego głównym celem stało się wytępienie wiary Chrystusowej wśród podległych mu mieszkańców. Ojciec Eulalii schronił się wraz z nią w majątku w górach, obawiając się, że nie tylko wielka pobożność córki może ściągnąć na nią śmierć, ale też jej niezwykła uroda mogła dodatkowo narazić ją na niebezpieczeństwo. Jednak Eulalia potajemnie opuściła dom ojca i udała się do miasta. Postawiona przed trybunałem rządcy, wyznała, że jest chrześcijanką. Nie chcąc oddać pokłonu bożkom, została okrutnie ubiczowana i wtrącona do więzienia. Następnego dnia rządca poddawał Eulalię nieziemskim katuszom, z których wychodziła jeszcze bardziej mężna i pewna swego. Aby jeszcze bardziej znieważyć Eulalię, Dacyan kazał zedrzeć z niej ubranie i oprowadzać lub wlec po ulicach miasta. W tym momencie stał się cud i śnieg zaczął spadać tak gęstymi płatami, że pokrył ciało Eulalii grubą, białą jak jej dusza szatą. Na koniec Dacyan kazał ją ukrzyżować, a gdy długo konała nakazał ugodzić ją toporem w głowę. W tym momencie jej dusza, jak biała gołębica uleciała ku niebu.

John William Waterhouse, 1885r.

Tate Gallery w Londynie

Sarkofag ze szczątkami św. Eulalii znajduje się w krypcie pod prezbiterium w katedrze św. Eulalii (oficjalna nazwa brzmi: Catedral de la Santa Creu i Santa Eulalia - Katedra świętego Krzyża i świętej Eulalii).

W miejscu, gdzie dziś znajduje się katedra św. Eulalii, dawniej stała rzymska świątynia, jeszcze z czasów Cesarstwa, została ona zburzona przez Maurów w X wieku. Na jej miejscu w latach 1046 -1058 zbudowano pierwszą katedrę w stylu romańskim, którą potem rozebrano, gdy w 1298 roku rozpoczęto budowę obecnej katedry. Prace zakończyły się w 1448 roku, ale główną fasadę postawiono dopiero w 1913 roku.
Katedra św. Eulalii jest ciasno wciśnięta w starą zabudowę Dzielnicy Gotyckiej (Barri Gotic). Ginie wręcz w krętych zaułkach, a niewielki plac przed nią nie dodaje katedrze perspektywy.

Za to cały jej majestat i potęga objawia się po wejściu do środka. Koronkowe sklepienia, podparte przez smukłe kolumny charakterystyczne dla katalońskiego gotyku.

28 kaplic bocznych, otaczających główną przestrzeń, z bogato zdobionymi ołtarzami, wręcz kapiących złotem.

Chór inkrustowany serią reliefów przedstawiających życie świętej Eulalii.

Z katedralnej przestrzeni wychodzi się XIV- wiecznymi krużgankami  na gotycki dziedziniec.

A tam znajduje się bujny ogród z basenem i z 13 gęsiami - każda symbolizuje 1 rok życia patronki świątyni.

Gęsi w katedrze symbolizują czystość świętej Eulalii. Są tam od niepamiętnych czasów, zawsze w takiej samej liczbie.

I muszą tam żyć, bo gdyby ich zabrakło zawaliłaby się katedra i zginęłaby Barcelona. Gęsi żyją więc tam spokojnie, nie zwracając uwagi na turystów.
Święta Eulalia w ikonografii przedstawiana jest w długiej szacie, najczęściej z krzyżem św. Andrzeja. Jej atrybutami są: gołąb, korona, lilia, palma, płonące pochodnie, czasami księga.

Katedrę św. Eulalii odwiedziłam w 2017 i 2019 roku.